şimdi yemek pişirmem lazım... çünkü akşam yemeği düzenliyorum en iyi dostumun doğum günü şerefine... benim kadar mutfakla alakası olmayan bir insanın sanki hiç bulaşmaması gereken birşeymiş buda ben şu son 2 saatimde farkediyorum.. salon toplanmalı.. içkiler pasta ayarlanmalı,şarap kadehleri yıkanmalı.. giyinmelii hazırlanmalı.. neyi unuttum derken? yemek yapmayı.. hani hiç bilmediğim ymk yapmak.. kitabı alıyorum eviriyorum çeviriyorum da yok! ben bunlar ne bile bilmiyorum.. en iyisi makarnaysada onu da hiç becerememki... bir bütün olur.. kötüyüm kendi içmde kabullenmişimde insanlar bilmese daha iyi değilmi bu beceriksizliğimi..ne diye bulaştım bu işe. herkes aç kalıcak paniğindeyim ve hala oturmuş burda blogyazıyorum.. herkes aç kalıcak. doyanlar zehirlenicek. gece erkenden biticek.. zavallı dostuuum... doumgününün katili olacağım!!!
ikinci bir seçenek ise yemek sepeti sanırım.. baya bi pahalıya mal olacak olsada. kurtarabilir mi beni? nerden çıktı ki şimdi insanları yemeğe çağırmak. ne kadar kendime kızsamda , hala bu fikri seviyorum. sanki biraz daha büyümüş olucam bu işi atlatırsam. birde o kadar akşamdan kalmayım ki anlatamam.. elimde biram ve bir yemek kitapı.. içilen bir dolu sigara ardından.. minik elbisemle beni izlemeye geliyorsunuzda haberiniz yok.. ne yemeğğğii? ben yemek yememkiii: ) sizde yemeyi verirsinizzz artık..