persembe sabahı yazısı

yılın son carsambası neden onemli... cunku carsambalar eglenceli geçer. çarşambaları mojo da circus çıkar. circus çok iyi ve sevdiğimmis bi gruptur ve moco da turkiye sınırları içerisindeki en rahat we en keyifli gece klubu dur (bence!) orası ozgurdur, orda yargı mınımumdur... ınsanlar esıttır kımse kımseye cok da hayran olmaz sadece takılır we muzık dınlersın.. bırı bırıyle tanısmak ısterse gıder we tanısır karsı taraf ıstemezse ustelemez cunku zaten hayat boyle olmalıdır. rahat we yumusak. gunun ıcındeyada belkıde en azından haftanın bırazcık telassız olmalı ınsan. kasılmadan eglenebılmelı. "kım ne der"--- "kım ne dusunur" telası olmaksızın gulebılmelı,içebilmeli dans edebilmeli... ben çok dağıtırım. hakıktenn gecenın hakkını werırım. ıckının de muzıgınde ama bu mocodayken ertesı sabah uyandıgımda vıcdanım sızlamaz cnk bılırım oranın ahalisi yargılamaz. yargılayamaz cunku kendısıde oyledır. zaten oraya alısırsan bır sure sonra tanırsın yuzlerı, ister istemez gulumsersın, isimler ogrenılır zamanla kadehler tokusturulur. Evet! belkı sokakta gorsen tanıyamayacagın o ınsanlar moco koyundekı komsularındır. senı sevenı sevmeyenııyle ama onemlı olan umursamayan ınsanlar sevmedıklerını umursamazlar.. umursamayanlar barıscıldır, telassızdır. umursamayanlar umursayanları anlayamaz- nerden geldım umursamaya bılemedım..
neyse dun masal kızla bırlıkte tul eldıvenlerımızı gıydık.. onun kıler amsterdamdan cıkma benımkıler anane sandıgından.. herkese de dedıkkı bugun eldıven gunu(: ve bolca ıctık dans ettık. 2006 yılının son moco carsambasının hakkını werdık dıe gulumsuuyorum sımdı. masal kızı ankaraya donecek oradanda gerı hollandaya belki. ama onunla baslayan yıl onunla bitti işte. ve bır kez daha anladımki onunla ben bi başka eğleniyorum biz fenaa bi ikiliyis.
gece sonunda yeni bir şapkam oldu(: ve guzel bir geceye dair anılarım, bulanan bir miğdem bolcada eskı dostun yuzu hatırlandı.. ınsanları tanımayı we yargılamamayı o kadar cok sevıorumki.. öpüşün sevişin bolca alkol bolca sigara. hayata bir kez geldik. ve 20 li yaşlarda bitecek gibi şimdiden... ne yaparsak ne eglenırsek ne basarırsak yanımıza kar.

leş baarın ablaları neredeler?

yemek olayını başarıyla atlattım sanırım.. en azından herkes doyduysada benim moralim bozuldu. insanlar yemek yemekten çok benimle ilgilenmek zorunda kaldılar. son dönemde insanların hal ve hareketlerini terbiyesizlik sınırları içinde incelemek huyum oldu k ben en büyük terbiyesiz ve düşüncesiz insan olarak.. çık çık bu yapılmaz ama ne kadar ayıp diyip duruyorum... anneanemden kalma inci kolyemi yere fırtlatan bir öküz veya beni tacizciymişim gibi taciz eden canım geceklübünün CANIM bodyguard bozuntusu vs vs. şu gördüğüm son muamelelerden sonra. kendimi leş ve ititlip kakılmış hissediyorum.. hayatım darmadağın zaten.
artık kendime yarattığım okul tatilimin bitmesi lazım. yok sa sınıfta kalacağım "bahara hergün tatil " yüzünden. odamı da toplamam lazım. bütünn haftasonu ne giyilecek merasimimizden sonra aldığı hal içler acısı günlerdir kanepede uyuyorum.. bunları bu gün yapmalı gidip yün almalı yeniden spor yapmaya başlamalı kafayı artık internetten bedeni alkolden arındırmalı. hayat olmaktan çıktı benimki. beni sallayıp kendime getiren ablalarım kaçışırsa dünyanın 4 bir yanına olacağı budur: ) bakınız iyice başı boş kaldım. leş oldum.. utanın utanınn.. özledim sizi çok.. dönün artık noolurrrr

şimdi yemek pişirmem lazım... çünkü akşam yemeği düzenliyorum en iyi dostumun doğum günü şerefine... benim kadar mutfakla alakası olmayan bir insanın sanki hiç bulaşmaması gereken birşeymiş buda ben şu son 2 saatimde farkediyorum.. salon toplanmalı.. içkiler pasta ayarlanmalı,şarap kadehleri yıkanmalı.. giyinmelii hazırlanmalı.. neyi unuttum derken? yemek yapmayı.. hani hiç bilmediğim ymk yapmak.. kitabı alıyorum eviriyorum çeviriyorum da yok! ben bunlar ne bile bilmiyorum.. en iyisi makarnaysada onu da hiç becerememki... bir bütün olur.. kötüyüm kendi içmde kabullenmişimde insanlar bilmese daha iyi değilmi bu beceriksizliğimi..ne diye bulaştım bu işe. herkes aç kalıcak paniğindeyim ve hala oturmuş burda blogyazıyorum.. herkes aç kalıcak. doyanlar zehirlenicek. gece erkenden biticek.. zavallı dostuuum... doumgününün katili olacağım!!!
ikinci bir seçenek ise yemek sepeti sanırım.. baya bi pahalıya mal olacak olsada. kurtarabilir mi beni? nerden çıktı ki şimdi insanları yemeğe çağırmak. ne kadar kendime kızsamda , hala bu fikri seviyorum. sanki biraz daha büyümüş olucam bu işi atlatırsam. birde o kadar akşamdan kalmayım ki anlatamam.. elimde biram ve bir yemek kitapı.. içilen bir dolu sigara ardından.. minik elbisemle beni izlemeye geliyorsunuzda haberiniz yok.. ne yemeğğğii? ben yemek yememkiii: ) sizde yemeyi verirsinizzz artık..